Nie będę żył i mogę wybrać, że będę płonął dla ...

 Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.

 Nie każdy musi być wielkim człowiekiem: być człowiekiem to już bardzo dużo.

 Czasem stojąc z boku, widzi się więcej.
Czasem może aż za wiele.

 Wszystko, co kiedykolwiek kochałeś, odrzuci Cię albo umrze. Wszystko, co kiedykolwiek stworzyłeś, zostanie wyrzucone. Wszystko, z czego jesteś taki dumny, powędruje do kosza.

 Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.

 (...) Ludzie noszą w sobie bardzo widoczny strach. Nerwice, depresje, nałogi świadczą o tym, że wielu z nas czuje podskórnie, że przez lata zgromadzili w sobie kwas, który teraz zaczyna się ulewać.

 Myśl o rozwiązaniu, a nie o problemie. Postępujesz dokładnie odwrotnie. Koncentrujesz się na tym, dlaczego jest to niemożliwe. Nie myślisz o rozwiązaniu.

 Marzenia się zmieniają.