To niemożliwe, a co więcej - nieprawdopodobne.

 Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej domem.

 Co złe, to na lewo, co dobre, na prawo...

 Człowiek musi wiedzieć, co chce osiągnąć, a potem zdecydować, jak to zrobić.

 To jest moralny przymus do niemoralności.

 Złość można przecież wykorzystać, to tylko rodzaj energii.

 Dopiero gdy stracimy wszystko, stajemy się zdolni do wszystkiego.

 Ściany mają uszy, ściany mają kamery cyfrowe.

 Kultura wyzwala ciało od zniewolenia pracą i usposabia go do kontemplacji.

 Życie jest przyjemnością samą w sobie, a nie ze względu na dobra, które człowiekowi udaje się osiągnąć.

 Niewielu ma dosyć odwagi, by zakochać się prawdziwie, nie otrzymując po temu zachęty.