Nieodzownym warunkiem szczęścia jest zachowanie umiaru.

 Życie dostałem w spadku; śmierć sam sobie zadam!

 Biada ci, jeśli wszyscy ludzie mówią dobrze o tobie!

 Uczyć się, znaczy stać się znośnym dla samego siebie.

 Jesteśmy tym, kim jesteśmy, z powodu tych, których przyszło nam kochać, i dzięki tym, którzy nas kochali.

 Patrzyła na niego oczami roześmianymi jak słoneczne lato.

 [...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.

 - Ludzie kochają to, co czego są przyzwyczajeni.
- Nie. (…) Ludzie powinni kochać to, co potrzebuje miłości. W ten sposób mogą to uratować.

  -Co to jest prawdziwe Ja? - zapytała Weronika.
-To kim jesteś, a nie to, co z ciebie uczyniono...

 Szczęście głupim sprzyja.

 Kto odchodzi jest winien. Zbrodnia i kara, wina i zadośćuczynienie. A zadośćuczynieniem ma być jego samotność. Albo karą. I odrzucenie.