Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Nie wszyscy, którzy się uśmiechają, są przyjaciółmi.

 To już byłby koniec tego zasranego świata- powiedział wtedy-gdyby ludzie podróżowali pierwszą klasą, a literatura wagonem bagażowym.

 Życie jest padołem płaczu, ale zdaje mi się, że są na nim ludzie, co lubią płakać.

 Wszyscy popełniamy błędy (..) ale Ci, którzy je dostrzegają, są już w połowie lepszymi ludźmi

 Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.

 To było szaleństwo, miękkie i łagodne, ale zupełne.

 Życie w poniedziakłowtorkośrodzie. Bez weekendu.

 Samotność to balsam nieoceniony dla mego skołatanego serca.