Cisza to spokój.

 Sami tworzymy dramaty, z których się składa nasze życie.

 Po cóż - pomyślała - udawać dwie osoby naraz,
kiedy ledwie wystarczy mnie na jedną,
godną szacunku osobę.

 Był katastrofą, która czeka na to, aby się wydarzyć.

 Była tak pochłonięta uciekaniem przed własnym cierpieniem, że nie wzięła pod uwagę cierpienia, jakie może wywołać.

 Marina powiedziała mi kiedyś, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 Nie musisz tak żyć, jeśli nie chcesz.

 Kiedy masz szesnaście lat, musisz być geniuszem w sztuce niedopowiedzeń.

 Nasza przeszłość ma taki ciężar, jaki jej nadamy.

 Kiedy ktoś cię kocha, wymawia twoje imię inaczej.

 Jestem wojowniczką, nie kochanką.