A w czasach pogardy ten, kto jest sam, musi zginąć.

 (...) o zmierzchu można bezkarnie popełnić największe szaleństwo.

 Człowiek jest istotą inteligentną, bez wątpienia, lecz nie na tyle, na ile byśmy chcieli...

 Wszystko było przeczekiwaniem, a ja myślałam, że jest życiem.

 [...] życie każdego człowieka jest niepowtarzalne, innego nie ma, a więc wszystkiego, czego możesz spróbować, kosztuj dziś, bo nie ma nadziei na wieczność.

 Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła.

 Najlepszych ludzi uformowało naprawianie własnych błędów.

 Hemingway napisał, że człowiek nie jest stworzony do klęski. A przecież i on popełnił samobójstwo.

 Trzeba bowiem się oddalić, żeby być naprawdę blisko.

 Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń.

 Miarą twej wiary jest miara bólu, który potrafisz znieść.