Tylko ludzie, którzy cierpią, są coś warci.

 (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.

 Miłość w swej prostej i nieśmiałej mowie,
Powie najwięcej, kiedy najmniej powie.

 Uczyć się, znaczy stać się znośnym dla samego siebie.

 Ludzie są inni, kiedy możesz poczuć ich zapach i zobaczyć ich z bliska.

 Miłość nie może opuścić ciała, bo nie ono jest jej domem.

 Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Zmarłych się nie boję. W odróżnieniu od żywych ludzi, jak wiem z doświadczenia, nie mogą nic człowiekowi zrobić.

 Wkrótce będziemy parą starych, pomarszczonych stworzeń. Nie szkodzi – im brzydsi będziemy w oczach innych, tym piękniejsi będziemy dla siebie nawzajem.

 Gdy spodka się człowiek wiary z człowiekiem wiedzy i człowiekiem światła, który z nich zrobi najwięcej zamieszania? Człowiek wiary z jego żołnierską powinnością.