Destrukcja jest formą tworzenia.

 Jesteśmy przecież całkowitą sumą wydarzeń naszej przeszłości,
tak w dobrym, jak i złym.

 Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności.
To najgorsza udręka, najcięższa tortura.

 Zwierzyć się ludziom, znaczy coś w sobie zabić.

 Nie rób w nocy niczego, czego mogłabyś żałować o poranku.

 Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.

 Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.

 "Przez jakiś czas" to okres, którego długości nie da się zmierzyć. Przynajmniej nie może tego uczynić osoba, która czeka.

 Wszystko będzie, jak być powinno, tak już jest urządzony świat.

 (…) złe myśli podsuwa nam obecność innych, ale najgorsze – ich brak.

 Papier łatwo płonie. A słowa umieją czekać.