Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 (...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 To co widzą inni może być złudne i nie zawsze oznacza, że człowiek ma się dobrze.

 Tak naprawdę nie pozwalałam sobie na to, by kogokolwiek pokochać, gdyż bałam się, że zostanie mi odebrany.

 I choć możecie nazwać mnie marzycielem albo głupcem, czy jeszcze kimś innym, wierzę, że wszystko może się zdarzyć.

 Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy już umrze.

 Afryka - to wieczne trwanie.

 Tylko kiedy wiesz, że twój towarzysz może cię opuścić, doceniasz to, że pozostaje.

 Żywię do swojej mamy głównie dwa uczucia: miłość i poczucie winy. Miłość za to, że żyję, poczucie winy za to, w jak marnym stylu to robię.

 Potrafiła przyciągać światło do miejsca, w którym stała.

 Mówią, że czas leczy rany, ale to nie oznacza, że znika przyczyna smutku.
A u mnie rana jest codziennie świeższa.