Życie byłoby super, gdyby nie ludzie.

 Bądź jak woda – przystosowuje się do każdego naczynia, a może zniszczyć skałę.

 - A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.

 Nie można w życiu mieć wszystkiego,
ale trzeba do tego dążyć, bo szczęście
to nie cel w sobie, ale styl życia.

 My nie mieliśmy nic, więc cieszyliśmy się ze wszystkiego.

 To łacina chłopcze. Nie ma martwych języków, są tylko uśpione umysły.

 Podróż na dachu pociągu, jadącego w stronę
zachodzącego słońca. Wiatr we włosach.
I to uczucie... Uczucie cudownej wolności.

 Wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają.

 Nie ma nic, co kiedykolwiek brałbym na serio. Jedyne co biorę na serio, to mój konflikt ze światem.

 Poczułem jej usta muskające moją skórę i stado mrówek odtańczyło na moim karku ognistą sambę.

 Gwiazdy świecą dziś dla ciebie.