
Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim ...
Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim sercu otwierają się z hukiem.
Przyszłość jest rodzaju żeńskiego i (dlatego) nieobliczalna.
Przecież zawsze mi powtarzasz: książki muszą być ciężkie, bo jest w nich cały świat.
Człowiek uczy się na błędach wtedy, kiedy wie, że je popełnia.
Przebywanie wśród ludzi, pomagało.
(...) kiedy się najbardziej potrzebuje opinii i kimś, kogo się poznało, wszyscy milkną albo grozi im ekskomunika.
Nie wszystko co piękne musi kosztować majątek.
Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.
Matki już takie są. Nawet gdy ich dziecko walnie kogoś wałkiem w głowę, i tak pragną ochronić je przed deszczem.
Żeby złapać nową okazję, nie możesz trzymać w rękach starych niewykorzystanych szans.
Los jest okrutny, a ludzie żałośni.