Bądźcie surowi dla siebie samych, pobłażliwi dla innych, a nie będziecie mieli wrogów.
Są góry, przez które trzeba przejść; inaczej droga się urywa.
Zadurzyć się to stworzyć sobie w sercu czyjś wyidealizowany obraz.
Moje pragnienia są zbyt słabe, nie mogą mną kierować.
Używajcie głowy, bo wam zardzewieje...
Czas i nadzieja sieją ziarna rozpaczy.
Swoich myśli i uczuć nie wolno spieniężać.
Do człowieka trzeba się dogrzebać, dokopać.
- Co się robi, kiedy człowiek zaczyna się bać, że wszyscy go zostawią?
- Trzeba się postarać, żeby zostali.
- A jeśli to niemożliwe albo nie umie się tego zrobić? (...)
- Należy ich uprzedzić i samemu uciec, żeby nie trzeba było patrzeć, jak odchodzą.
Znowu nie zmówiłam modlitwy o miłość do tych, którzy nas trapią.
