Był katastrofą, która czeka na to, aby się wydarzyć.

 Przyjaźń często rodzi się ze spotkania od którego nikt nie oczekuje cudu.

  Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Właściwie żyjemy w epoce sloganu „po użyciu – wyrzucić”. Wysmarkaj się w innego człowieka jak w chusteczkę, wrzuć do klozetu i spuść wodę.

 Wrogów często stwarza nam nasza własna wyobraźnia.

 Och, życie to czasami niezwykła okrutna podróż...

 Głupi mężczyźni to jedyni, jakich warto znać.

 W spodniach najważniejsze są kieszenie, bo zmieszczą się w nich wszystkie kłopoty. Przy każdym praniu wasze problemy będą miały coraz słabszy kolor, aż w końcu całkiem się wystrzępią i będzie można je wyrzucić do kosza.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Ranek nieraz przynosi radę,
a noc często odmienia myśli

 Wszystko jest kłamstwem. To, co słyszysz i widzisz. Nieprzebrane zasoby. Zjawiają się jedno za drugim. Jesteś w trumnie. Ruchomej trumnie.