Wspomnienie śmierci i bólu było zbyt niemiłe nawet dla nas.

 Nie stać nikogo na luksus dobierania sobie wrogów.

 Nawet liść na wietrze kiedyś musi opaść.

 Niektórych rzeczy się nie oddaje, bez względu na to, jakie się ma długi.

 Taki powstrzymywany płacz wybucha potem ze zdwojoną siłą, wstrząsając nie tylko ciałem, lecz bywa, że i całym światem.

 Przecież niczego tak w życiu nie potrzebujemy jak miłości, no, może jeszcze tlenu.

 Problem z tragedią polega na tym, że musisz dalej żyć.

 Większość miłości przemija. Niektóre JEDNAK trwają.

 Spróbuj powtarzać sobie , do czego dążysz, i patrz zawsze do przodu, nigdy wstecz.

 Zamiast tupać ze złości - naucz się stepować.

 Lepiej wszystkie bogactwa utracić, by pozyskać jednego przyjaciela niż jednego przyjaciela utracić, by pozyskać wszystkie bogactwa.