Wspomnienie śmierci i bólu było zbyt niemiłe nawet dla nas.
Wspomnienie śmierci i bólu było zbyt niemiłe nawet dla nas.
Udostępnij:
Inspiracje:
Zwierzyć się ludziom, znaczy coś w sobie zabić.
Nie wiem jak udało nam się tak oddalić. Chyba jeszcze wczoraj mogliśmy coś ocalić.
Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.
Życie jest wszystkim. Życie jest Bogiem.
Wszystko się zmienia, a ten ruch jest Bogiem.
Póki jest życie, jest też rozkosz uświadamiania sobie Boga. Kochać życie to kochać Boga. Najtrudniej, ale i najszczęśliwiej jest kochać życie we własnych cierpieniach bez winy.
Jednemu warto życie ofiarować - sztuce!
Człowiek musi ranić innych,
by samemu nie zostać zranionym...
Żeby wszystko grało, musisz sam zostać dyrygentem.
Po każdym dniu trzeba postawić kropkę, odwrócić kartkę i zaczynać na nowo...
W pewnej norze ziemnej mieszkał sobie pewien hobbit.
Nadzieję powinno się malować na żółto, kolorem słońca, które tak rzadko oglądaliśmy.