Zawsze było coś, co trzeba zrobić, zanim człowiek może zrobić ...

 Niektórych rzeczy się nie oddaje, bez względu na to, jakie się ma długi.

 [...] nie poznajesz prawdy natychmiast, kiedy się pojawia. Bardzo często objawia się jako coś obcego i dziwnego. Czasami zupełnie niepożądanego.

 Usłyszałem uśmiech w jej głosie...

 Żyję wśród ludzi, którzy za paczkę sprasowanych myśli zdolni są oddać nawet życie.

 Kiedy ludziom zależy na sobie, zawsze potrafią znaleźć jakiś modus vivendi.

 Jeśli przegapi się właściwy czas, jeśli za długo się samemu przed czymś wzbrania, jeśli za długo sie czegoś komuś odmawia, potem przychodzi to zawsze za późno, nawet jeśli próba kosztowała dużo wysiłku i przyjęto ją z radością.

 Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...

 Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.

 Nie należy być zbyt ufnym, bo to cecha niepraktyczna.

 Człowiek pozbawiony ducha to jedynie zbiór pierwiastków.