Człowiek przecież po to żyje, żeby nie zostawiał świata takim, jakim go zastał.
Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się
przez mgłę depresji i żalu,
ogarniających jej duszę.
Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.
Wszystkie ludzkie uczucia stają
się malutkie, gdy patrzy się na
nie z dystansu.
Raffa to nie człowiek. Raffa to stan umysłu.
Jest znacznie łatwiej burzyć niż budować,
szkodzić niż pomagać, nienawidzić niż kochać.
Z morderstwem jest jak z życiem; i jedno, i drugie jest nieprzewidywalne.
Na zawsze to zawsze zbyt długo.
Uprzejmość to oszustwo w ładnym opakowaniu.
Odciął jej skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.
Można unieważnić słowa, nie można unieważnić milczenia.
