Dyskutować z wariatem jest bezużyteczne, no i czasochłonne.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Przewietrza płuca, zmywa oblicze, ćwiczy wzrok i łagodzi usposobienie. Płacz sobie, płacz.

 W ciele pełnym słodkości zła myśl nie zagości!

 Szczęście to mieniąca się jak tęcza bańka mydlana, która jak i ona pęka przy bele dotyku.

 Po cichutku ostrzy nóż na kamieniu serca.

 Im bardziej płaczę, tym słabsza się staję. Nie jestem już niczym więcej jak naczyniem na łzy, które nie przestają płynąć.

 Dzisiejsze pokolenie ma mocne głowy i zimne serca.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Czasami czyny przemawiają lepiej niż słowa.

 Najedzony lew zapomina jak się poluje.