Niełatwo tak ciągle skrywać w sercu tajemnicę.

 Nic już nie będzie takie same.

 Przebaczenie jest czymś strasznym.

 Miast mówić lub milczeć, winno się działać.

 Życie jest to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości, nic nie znacząca.

 Czy mnie kochał? Nie. I jeśli popełniłam błąd, to było nim przekonanie, że ulegając mu, zatrzymam go przy sobie. Czy byłam zakochana? Bałam się, że znajdzie sobie inną? Tego rodzaju obrona nic nie znaczy... nawet ja nie widzę w niej sensu.

 Dotykam twoich ust, palcem dotykam brzegu twoich ust, rysuję je tak, jakby wychodziły spod mojej ręki, jakby po raz pierwszy twoje usta miały się otworzyć, i wystarczy, bym zamknął oczy, aby zmazać to wszystko i zacząć od nowa.

 To co przykryte, wydaje się ciekawsze niż to, co na wierzchu.

 Mieć broń przy sobie to tylko zachęta dla innych, żeby do człowieka strzelali.

 Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.

 Zastanawiała się, jak to jest z niecierpliwością oczekiwać wiosny, zamiast, tak jak ona, jej się obawiać, gdyż radosny nastrój i budząca się do życia przyroda jeszcze wyraźniej podkreślały jej samotną egzystencję.