Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 (...) jeśli nie można nierówno podzielić bogactwa, trzeba po równo rozdzielić biedę.

 Najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku.

 [...] najgorzej w życiu to samotnym być.

 Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne.

 Można tęsknić tylko do tego, o czym się pamięta...

 Pieniądze nie są celem, nie trzeba się nimi przejmować. Nie są także prawdziwą miarą sukcesu, bo wiele rzeczy głupich bądź złych przynosi duże dochody.

 Życie w skrytości, życie w szczęśliwości.

 Wszystko na tym świecie jest bzdurą. To tylko kwestia punktu widzenia.

 Niektórych rzeczy nie trzeba obiecywać. Po prostu się je robi.

 Ale czy wiesz, kiedy bajki
przestają być bajkami?
W momencie, gdy ktoś
zaczyna w nie wierzyć.