Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o ...

 Nic nie rozumiesz! Mogłem mieć klasę.
Mogłem być mistrzem.

Mogłem być kimś więcej, niż jestem.

 Najsilniejszym wojownikiem jest ten,
kto pokonał sam siebie.

 A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - być w zgodzie z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.

 Rany, które się nie goją, można opłakiwać tylko w samotności

 Wiadomo, smutek uszlachetnia, sprawia, że nie oceniamy innych ludzi zbyt surowo.

 Taki powstrzymywany płacz wybucha potem ze zdwojoną siłą, wstrząsając nie tylko ciałem, lecz bywa, że i całym światem.

 To chyba leży w ludzkiej naturze: chcemy tego, czego nie możemy mieć

 Normalność bywa niekiedy ciężarem ponad siły- wtedy, kiedy staje się wyjątkiem.

 Niebo wciąż marzy o objęciach ziemi.

 Wydaje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, rozpadłym, sparszywiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po prostu to coś... próbuje się znowu scalić.