Czas bywa cholernie selektywny jeśli chodzi o tempo gojenia ran.

 Dopiero kiedy wszystko stracisz, będziesz mógł coś osiągnąć.

 Miłość nigdy nie jest prosta i rzadko kiedy bezbolesna.

 Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi.

 Świat jest moją sceną. Trzymaj się blisko mnie, a dostaniesz gwiazdorską rolę w tym przedstawieniu.

 Albo szybko wyzdrowieję, albo będę się staczała coraz niżej i niżej jak gasnąca gwiazda.

 Musisz wiedzieć, kiedy możesz posunąć się dalej, a kiedy się wycofać.

 Bywa że ludzie zamiast wyjaśniać ze sobą pewne rzeczy, wolą się rozstać. Mówią, dziękuję za współpracę, następny czy następna, proszę. Nie zdajemy sobie wszyscy sprawy z tego, że nierozwiązane w jednym związku problemy wcześniej czy później pojawią się w nowym związku. Tak jest ze strachem, niemożnością wyartykułowania uczuć, z zazdrością, z milionem innych rzeczy. One nie należą do naszego partnera, tylko do nas. Są naszą własnością i dopóki nie zrozumiemy, że gdziekolwiek uciekniemy, przeprowadzimy się, przeniesiemy ten bagaż ze sobą. Nawet dobrze ukryty, kiedyś przypomni o sobie, najczęściej w najmniej oczekiwanym momencie.

 Przyzwyczajasz się do kogoś,

zaczynasz go nawet lubić
a potem on odchodzi.
W końcu wszyscy odejdą.

 Jedni mają życie, inni mają muzykę.

 Smutno jest zdać sobie sprawę z tego, że tym, których kochamy, będzie lepiej bez nas.