Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 Uderz w stół, a nożyce się odezwą.

 Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam.

 Jeśli nie pozwalasz się zbliżyć ludziom, masz pewność, że cię nie skrzywdzą.

 Ten, kto patrzy oczyma serca, nie zaś tymi, które ma w głowie, nie musi się lękać.

 No proszę, znów jestem zakochany, niebawem znów zaczną się kłopoty...

 To takie dziwne. Nie każdy, zrodzony do latania, latać potrafi.

 Zapomnienie to początek uzdrowienia.

 Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a zdawało mi się, że jestem zakochany.

 Cząstka Ciebie zostaje z tym, kto sobie poszedł.

 Może dziewięćdziesięciu dziewięciu na sto ludzi Cię zawiedzie, ale piękno świata tkwi w błędzie statystycznym.