Każdy boi się ludzi, którzy mogą nas zranić.

 Bez przebaczenia trudno żyć. Bez przebaczenia trudno nawet umrzeć

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.

 Bóg nie bez przyczyny wystawia nas na próbę i zrzuca na nasze barki smutek.

 Czasem chaos i miłość wydają się tym samym.

 Tylko słabi umierają powoli, przeklinając swoje bezużyteczne życie, zadręczając siebie i bliskich skargami na wyroki losu.

 I tak już do końca moich dni - rano kawa, uśmiech, całus- TY!

 Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie.

 Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

 Świat to duża smaczna ryba, ale ludzie to ości.

 Nie powinniśmy się rodzić, kiedy nie umiemy żyć.