Taka święta, że nawet urodą nie grzeszy.

 Czas robi swoje, wymazuje nawet pamięć o ludzkich cierpieniach.

 Że twój mrok nie zdoła zgasić mojego światła. Obiecaj.

 Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)

 Nie da się zmienić przeszłości.
Można jedynie wyciągnąć z
niej naukę.

 Przyszło ci już kiedyś na myśl, że bez nas ten świat mógłby być rajem?

 Zaśnij, wyśnij o mnie sen.

 Moje dziecko, jestem tu. To ślady moich stóp. Zostawiłem je, gdy Cię niosłem.

 Jest w niej coś bezkompromisowego, jakaś porywczość, która kojarzy mi się z młodością.

 Czasem od rozpaczy do pogodzenia się z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.

 O końcu wiem. Nie wiem co pomiędzy.