Nie psuj zręcznego kłamstwa zbyt wieloma szczegółami.

 Człowiek nie może uwolnić się od odpowiedzialności za własne czyny.

 I tak ich nienawidzę. Inna sprawa, że teraz nienawidzę prawie wszystkich, a siebie najbardziej.

 Wszystko było nowe. Nic się nie zmieniło.

 Całymi dniami leżeli na łące pełnej kwiatów, zasłaniając oczy przed słońcem i szepcząc sobie obietnice, których nie byli w stanie dotrzymać.

 Każde nieznane dokądś prowadzi.

 Wszystko musi ku czemuś zmierzać.

 Umiem się uśmiechać, a nie umiem być szczęśliwa.

 Dzień, w którym zaczynamy martwić się o przyszłość, jest dniem końca naszego dzieciństwa.

 Przecież my wszyscy jesteśmy sobie zupełnie obcy.

 Wspomagaj mnie, diable, mój patronie!