Każdy z nas toczy jakąś prywatną wojnę.

 Chłop robotny i baba pyskata zawojują pół świata.

 A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć.

 Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.

 Każdy nowy początek wymusza jakiś powrót.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Miłość jest jak róża: wszyscy skupiają się na jej kwiecie, ale to kolczasta łodyga utrzymuje ja przy życiu.

 Potrzebowała Cię każda komórka mojego ciała.

 Osobiste poniżenie jest rzeczą bolesną. Niesława rodu jest o wiele gorsza. Wstyd dla swojego stanu to czysta agonia. Ale hańba całego narodu to najbardziej dotkliwe ze wszystkich ludzkich cierpień.

 Żyje się tylko raz, lecz jeśli zrobi się to dobrze, ten raz wystarczy.

 Współczucie to dostrzeżenie bólu i zaoferowanie zrozumienia.