Wybudowaliśmy dla siebie klatkę - cywilizację - gdyż byliśmy zdolni ...
Wybudowaliśmy dla siebie klatkę - cywilizację - gdyż byliśmy zdolni do myślenia, a teraz musimy myśleć, ponieważ jesteśmy zamknięci w klatce.
W życiu nie można mieć starych rzeczy,
w życiu można mieć tylko rzeczy nowe. Pragnienie jakiegokolwiek powrotu jest niemożliwe i gdybyśmy ten powrót wymyślili i zapisali na papierze, to także musimy się zawieść, bo powrót na papierze jest tylko wyborem fragmentów, poszczególnych słów, poszczególnych barw i poszczególnych kawałków uczucia. Cały prąd tamtego czasu minął bezpowrotnie.
Co cię nie zabije,
to cię wzmocni.
Ale serca nie da się oszukać.
Pomoc może nadejść z najmniej oczekiwanej strony...
Nic. Nic nie widziałem i niczego nie czułem. Jedynie... pustkę, brak koloru, brak czasu. Nicość. Nie wierzyłem, że kiedykolwiek byłem i miałem jakiś kształt.
Jest we mnie obóz koncentracyjny, z którego wychodzi się tylko wyobraźnią.
Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.
Władca, który nie króluje w sercu swych ludów, jest niczym.
Strzelanie to nic złego.
Jeśli trafia się właściwych ludzi.
[...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.