A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Trzeba pocałować wiele żab, nim trafi się na księcia.

 Wieczność jest bardzo nudna, szczególnie pod koniec.

 Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
- Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
- Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.

 Świat nie zginął i nie spłonął. Przynajmniej nie cały. Ale i tak było wesoło.

 Lepiej zaryzykować pocałunek i parę razy dostać po twarzy, niż w ogóle zrezygnować.

 Kochać kogoś oznacza przyznać, że ma i dobre i złe strony.

 Wszystko już było, oprócz nas...

 Ale jeśli ruszysz za kimś, kto zabłądził w lesie, sama także możesz zgubić drogę.

 A teraz, już prawie o północy pierwszego dnia, wciąż nie śpię, łamiąc swoje postanowienie, żeby kłaść się wcześnie - opóźniam sen, żeby odsunąć nieuniknione nadejście jutrzejszego ranka. Jeszcze jedna próba ucieczki.

 Przyjaźń to chyba najpowszechniejsza forma miłości.