A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?

 Owszem cuda się zdarzają. Arystoteles im dłużej badał świat, tym bardziej wierzył w Boga.

 Pokonując trudności, kończy się dzień z satysfakcją.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Cóż, miłość można kupić po cenie rynkowej, ale z dobrym gustem trzeba się urodzić.

 Po co pisać piosenkę, jeśli nikt nie umie zagrać melodii ani zrozumieć słów?

 Świat, moi drodzy, na kumoterstwie i na pieniądzach stoi, trzeba tylko wiedzieć komu, ile i kiedy.

 Nie pamiętam o czym powinnam pamiętać.

 Nie warto robić czegoś, w czym nie można osiągnąć mistrzostwa.

 Naprawdę kocha się tylko raz w życiu, Julianie, nawet jeśli człowiek tego nie zauważa.

 Bądź mądrzejszym od innych i nie okazuj im tego.