Raffa to nie człowiek. Raffa to stan umysłu.

 – Powinnam cię przeprosić, ale wcale nie jest mi przykro.
– A mi powinno być przykro, że tobie nie jest przykro, ale też nie jest mi przykro

 Gość jest najpierw jak złoto, potem
– jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Czasami po prostu nie było dobrych wyborów.

 Samotność to balsam nieoceniony dla mego skołatanego serca.

 Wielki płomień rodzi się z małej iskry.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Miłość Ci wszystko wybaczy.

 Nie zaznałem ani jednej chwili pełni, prawdziwego szczęścia, w której nie pomyślałbym, że to moment, aby zniknąć na zawsze - teraz albo nigdy.

 Kochał ją, co oznacza, że przyzwyczaił się do niej i potrzebował mieć ją w pobliżu.