Raffa to nie człowiek. Raffa to stan umysłu.

 Wysyłasz w moim kierunku echo. Nawet jeśli tego nie wiesz.

 Świat jest taki wielki i tak łatwo się w nim zagubić…

 Zapalić świecę znaczy rzucić cień.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz
z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Ironia to dobre miejsce, żeby się ukryć, jedno z wielu substytutów ciszy.

 Zazdrosna miłość, odwieczne pożądanie, skryte w sercach

 W blasku życia zawsze towarzyszą nam cienie śmierci.

 Czułem się samotny, lecz jednocześnie całkiem zadowolony z życia. Zdaje się, że to rzadki rodzaj szczęścia.

 O, nie, mój filozofie, nie zgodzę się z tobą – tchórzostwo nie jest jedną z najstraszliwszych ułomności, ono jest ułomnością najstraszliwszą!

 Czasem depresja mnie zżera i trudno mi uwierzyć, że cały świat nie zatrzymuje się, by cierpieć razem ze mną.
Nie mogłam się poruszyć po tym,
jak Rafe mnie zostawił.(...)
Byłam przylepiona jak guma do żucia do podeszwy czyjegoś buta, uczepiona kogoś, kto mnie nie chciał, kto deptał po mnie, a mimo to nie mogłam się odlepić.