Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi ...

 Nie wstydź się tego, że cię kocham. O nic cię nie proszę, jedynie o to, byś pozwolił siebie kochać...

 Ciekawe, kto pierwszy odkrył, że poezja tak skutecznie studzi miłosne zapały!

 Tortura nie jest torturą, jeśli można mieć nadzieję, że kiedyś się skończy.

 Są rzeczy, które na zawsze pozostaną poza ludzką zdolnością pojmowania.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 A przeszłość nie rzuca cienia na spokój i szczęście teraźniejszości.

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Próżność dotyczy ludzi, dla których wygląd jest czymś ważnym.

 Czy to już miłość, gdy ktoś zajmuje tak dużo miejsca w życiu drugiej osoby, że po jego odejściu powstaje niemożliwa do zapełnienia ziejąca pustka?