Boimy się tego, co najbardziej jest do nas podobne.

 Właśnie o to chodzi w dorastaniu, prawda? O to by nie dać po sobie poznać,że się cierpi.

 Kto podejmuje ryzyko, zasługuje na pochwałę, jeśli się ono opłaci.

 Wszak istnieje coś takiego jak zarażenie podróżą i jest to rodzaj choroby w gruncie rzeczy nieuleczalnej.

 Jego domknięte wokół niej ręce to było jedyne bezpieczne miejsce na ziemi.

 Prawo jest, jako nauka życia i sznur spraw ludzkich, którym prostują postępki swoje.

 "Nie staraj się kochać,
tylko kochaj
i żyj miłością"

 Jesteś cudownym lekiem
na całe zło

 Ona żyje na tym świecie, ale w nim nie przebywa.

 Czy to tak trudno zapamiętać i wbić sobie do głowy raz na zawsze,
że diabelskie pałace są wzniesione rękami ludzi prawych, a piekielne ulice brukowane zacnymi intencjami?

 Czy to nie absurdalne, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez niż wspomnienia o tych złych?