Żyj szybko, umieraj młodo, kochanie, zanim się zestarzejesz - zaśpiewała.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Płacze matka z córką. Płacze ciocia z bratanicą. Płacze ofiara z ofiarą. Płacze ocalała z ocalałą.

 A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem.

 Nie można być z kimś tylko z obawy przed samotnością.

 Bez przerwy pić też się nie da, więc się dokształcam.

 Chcąc doznać pełni szczęścia, trzeba je dzielić z kimś drugim.

 Najbardziej pragniemy tego, co nam umyka.

 Jeżeli kobieta nie żyje w dostatecznej mierze swoim ciałem, zacznie uważać ciało za wroga.

 ...coś się w niej zmieniło, zmieniło i zmieniało nadal.

 Świadomość, że wiesz czego chcesz, zawsze daje siłę i wolność.