Nie zna się zasad gry, a jednak się gra

 [...] kiedy milczenie staje się kłamstwem?

 Dopóki ktoś nas kocha, nieważne, kim jesteśmy i jak wyglądamy.

 Gdyby była dobra, złe rzeczy gdzieś by zniknęły, ale one nie znikają, to oznacza, że nie jest dobra.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.

 Stanie z boku i czekanie, aż to się wydarzy, po prostu przestało być możliwe.

 Boli mnie całe moje istnienie.

 Świat jest jak wielki płaszcz i potrzebuje kieszeni o różnych kształtach.

 Fajne jest życie we dwoje. Szczególnie po pięćdziesiątce kiedy ma się za sobą różne przejścia.

 Podstawowa strategia: kiedy cię przyłapią z opuszczonymi gatkami, zacznij wrzeszczeć i atakuj.