Prawdziwe piękno płynie z dobroci, prawości i współczucia.

 Dorastając uczymy się, że nie należy przesadzać ze szczerością. Że czasami, lepiej skłamać, niż kłuć prawdą w oczy.

 Sprawia mi przyjemność myśl, że może w nocy umarłem i że to właśnie jest śmierć – stan wszechogarniającego spokoju.

 Wszystko wydaje się być pozbawione sensu.
Ale gdy jestem z tobą, jest inaczej...
Nie wiem dlaczego.

 Ból uczy ludzi zadawać więcej bólu.

 Zawsze się dochodzi gdzie indziej, niż się chciało.

 Tylko ci, którzy mają duszę, zastanawiają się nad tym.

 Mógłbym tak żyć do końca swoich dni, zarabiać pracą własnych rąk. Siedzieć w siodle cały dzień, przemierzać bezkresne morze traw. Wieczorami palić skręconego papierosa i wpatrywać się w ogniska blask. Nocami leżeć na pachnącej ziemi i podziwiać aksamitne niebo pełne gwiazd.

 Pytania są prawdziwsze od odpowiedzi: tak się zaczyna mądrość.

 Rozumieją też, że wszystko, co w życiu dobre i przyjemne, pojawia się zazwyczaj czyimś kosztem.

 Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się przytulna strefa ochronna.