[...] pisarze są jedynymi ludźmi, którzy mogą zrobić coś z ...

 Mam nadzieję, że mnie zapamiętasz, bo ja już ciebie zapomniałem.

 Łatwiej jest stworzyć nowe
ciało, niż naprawić zniszczone.

 Naprawdę głębokiego smutku nie da się wyrazić nawet łzami.

 Człowiek jest niewolnikiem tego, co mówi, i panem tego, co przemilczy.

 Z tego samego powodu kogoś się kocha, co nienawidzi.

 Wreszcie koło zatoczyło pełny krąg.

 Świat należy do tych, którzy go biorą.

 Po prostu nie mogę zrozumieć, jak sama tylko prawda może komuś wystarczać.

 Nie potrzebuje tego by utrzymać się przy życiu. Potrzebuję tego, by żyć.

 Czym jest me życie? Ach, jedną chwilką!