Jam jest posąg człowieka na posągu świata.

 Na dnie piekła bulgocze śmiech.

 Wszystko było przeczekiwaniem, a ja myślałam, że jest życiem.

 Mężczyzna jest jak kwiat -
trudno wyobrazić go sobie bez kielicha...

 Śmiech trzepotał wokół niej jak stado czarnych ptaków.

 Chodź ze mną, mamy czas do końca świata.

 Nieszczęście nauczyło mnie jednego -
uciekłam się do czytania, aby zapomnieć
o tym, co mnie nęka i otacza...

 Czym gardzisz?
Po tym można poznać,
kim jesteś naprawdę.

 Zamknięta w sobie szukasz ucieczki, boisz się wyjść, boisz się chcieć...

 Prognozy są bardzo trudne, szczególnie w odniesieniu do przyszłości.

 Piekło jest tam, gdzie serce.