Żaden człowiek nigdy nie pokocha tej osoby, którą powinien.

 Zapanowała noc. Gwiazdy błyszczały jak cekiny na eleganckiej wieczorowej sukni.

 Za każdym razem,
kiedy prawie umierasz,
ja też umieram.

 Inteligentny wszystko zauważa.
Głupi wszystko komentuje.

 Kiedy spada śnieg i wieje biały wiatr, samotny wilk umiera, ale stado przeżyje.

 Życie jest snem, a śmierć przebudzeniem.

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Ludzi się poznaje nie przez to, co mówią, tylko przez to, co robią. Przez sytuacje.

 Nic nie może się równać z dotykiem czyichś dłoni na twojej skórze.

 Wiem o tej potrzebie... Naród ginie, dlaczego? Aby wieszcz narodu miał treść do poematu. (...)Hymn anioła w wieszcza się przelewa, zaśpiewał, naród ginie, bo poeta śpiewa.

 Wyobraźnia, nie iteligencja czyni nas ludźmi.