Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi.

 Żyć z dnia na dzień, sam w obliczu nieba.

 Prawdziwe oblicze ludzi poznajemy w trudnych chwilach.

 To było niesprawiedliwe, ale takie jest życie: karnawał gówna z gównianymi nagrodami.

 Dobry przyjaciel trafia się rzadziej, niż kochanek. W każdym razie przyjaźń jest szlachetniejsza, bo pozbawiona samolubstwa.

 Gdyby to była kwestia tego, co czuję, kiedy jesteśmy tylko my, jakby nikogo nie było na świecie
i wszystko wydaje się nieważne, moglibyśmy być razem. Zostawiłabym przeszłość za sobą i zaczęlibyśmy znowu. Ale życie wygląda inaczej. Reszta świata nigdy nie znika
i nie ma ucieczki od błędów,
które popełniliśmy.

 Jest tyle do powiedzenia i niewiadomo, jak to powiedzieć.

 Kto twierdzi, że kobiety nie są wzrokowcami, gówno wie.

 Są wokół Nas ludzie, którym na Nas zależy i których możemy zranić albo nawet zniszczyć swoim postępowaniem.

 Nigdy nie wiadomo, kogo masz za plecami.

 Oto demon na progu nieba. Jak widać piekło zamarzło.