Póki nie ma publiczności, nic nie jest prawdziwe.

 Lepiej być ślepym niż głuchym. Głosy tworzą obrazy w moim umyśle. A wzrok bez słuchu nie przywoła dźwięków.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 A kiedy nie ma już
nadziei, czas staje się karą.

 I życie, które spóźniło się na śmierć.

 Nadzieja zawsze pomaga odzyskać zdrowie.

 Trudno. Umrę trzeźwa.

 Trzeba coś zniszczyć, żeby zacząć od nowa.

 I świat pod skrzydłami białego szumu stał się zupełnie cichy.

 Niewiele jest rzeczy równie odrażających jak całkowite posłuszeństwo.

 Strach jest jak choroba, gorączka, która przejmuje nad tobą kontrolę.