Nikt z nas nie jest niegroźny.

 Odnieść w życiu sukces, kiedy rodzina wspiera i pomaga, to żaden powód do dumy.

 Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.

 Nienawidzę go, ponieważ kocham go, jak nigdy przedtem nie kochałam nikogo.

 Wszystko jest kłamstwem. To, co słyszysz i widzisz. Nieprzebrane zasoby. Zjawiają się jedno za drugim. Jesteś w trumnie. Ruchomej trumnie.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

 Tak dużo przecieka nam przez palce, nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy.

 Zagapieni w telewizor słuchali najnowszych wieści o tym, jak dobrze jest i jak dobrze będzie w przyszłości.

 A ja po prostu wiem, że tak zwany dobry adres to człowiek, nie ulica.

 Brakujących fragmentów nie da się wpasować w swoje wnętrze, gdy się je już raz straci.

 Matki już takie są. Nawet gdy ich dziecko walnie kogoś wałkiem w głowę, i tak pragną ochronić je przed deszczem.