Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi - nakazał nam być ...

 Głową ludzie i rządy stoją.

 Moje życie jest żałosne. Ostatni raz byłem w kobiecie zwiedzając Statuę Wolności.

 Przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki,
którą on zna na pamięć, a przyjaciele mogą przeczytać tylko tytuł.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 Od szaleństwa do szaleństwa - takie jest życie!

 Moja miłość była jak choroba. Nie chciałem jej,
nie wierzyłem w nią, spadła na mnie wbrew
mojej woli i nie mogłem się przed nią obronić.

 Łzy są nie tylko po to, żeby wypłukiwać paprochy z oka, ale i z duszy.

 Być może każdy, kto wciela się w jakąś postać, staje się w końcu tym, kogo udawał.

 Suma kątów za którymi tęsknię, jest na pewno większa od 360.

 Dobra pomoc jest jak prawdziwa miłość, tylko jedna na całe życie.