Hulaj, duszo, pókiś młoda.

 Pokryj skrzydła ptaka złotem, a już nigdy więcej nie wzbije się w powietrze.

 Wszyscy zboczyli, (...)
są jednakowo zepsuci;
nie ma nikogo, kto
by czynił dobrze (...).

 Nawet najnormalniejszy człowiek zaledwie wisi na śliskim sznurze normalności. Obwody normalności wbudowano w ludzkie zwierzę wyjątkowo niedbale.

 Psychoanaliza jest dla sparaliżowanych życiem.

 
Słuchanie lub czytanie bez zastanowienia to daremny trud.

 Albo się pomyliłeś, albo jesteś pomylony.

 Gdzie są twoje szklane domy?

 Zaskoczenie i zdziwienie
są początkiem zrozumienia.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".

 Zemsta sama na siebie ściąga porażkę. Pochłonie cię, aż nic nie zostanie.