Kiedy nie znasz własnego umysłu, wypełniasz go cudzymi poglądami.

 Człowiek zniesie tylko pewną liczbę rozstań i wyleje tylko pewną ilość łez. Nie może stracić wszystkiego.

 Ich świat zatrzymał się na chwilę i stał w bezruchu, balansując na ostrzu noża.

 Mam nadzieję, że mnie zapamiętasz, bo ja już ciebie zapomniałem.

 Można unieważnić słowa, nie można unieważnić milczenia.

 Czasami musisz zniknąć. Odwrócić się na pięcie i zobaczyć świat bez niektórych osób. Jeśli ktoś Cię nie docenia, nie stój obok, nie uśmiechaj się jak w taniej produkcji i nie połykaj tłumionych łez, po prostu odejdź. Daj temu komuś szansę na zobaczenie życia bez Ciebie, bez Twojego śmiechu, humorków i ciągłych rozmów. Nabierz szacunku do samej siebie, nie pojaw się w tym samym miejscu co zawsze. Daj komuś szansę zatęsknić...

 Cóż, półprawda jest najlepszą przyjaciółką kłamstwa.

 W niebie musi być chyba lepiej
niż w obozie, bo nikt jeszcze
stamtąd nie uciekł.

 Nikt nie powinien żyć bez końca. Równowaga musi być zachowana. Nie ma narodzin bez śmierci. Nie ma życia bez łez. To co zostało zabrane ze świata, musi zostać zwrócone.

 Ostatecznie na życie znacznie wygodniej patrzy się pod jednym tylko kątem.

 Kochać kogoś i być kochanym to najcenniejsza rzecz na świecie.