Są takie chwile, które mają smak wieczności.

 Podanie ręki jest naprawdę niedoceniane jako czynność intymna. Całuje się znajomych albo kolegów, mimochodem, żeby powiedzieć cześć albo do widzenia. Można nawet pocałować przyjaciela prosto w usta. Szybko objąć kogoś, kogo się zna. Nawet spotkać kogoś na przyjęciu, zabrać go do domu, przespać się
z nim i nigdy już go nie zobaczyć.
Ale podać sobie ręce i stać, trzymając się
za nie, czuć te prądy, które powstają wtedy między dwojgiem ludzi? Czułość takiego aktu, obietnica w nim zawarta to coś,
co dzielicie z nielicznymi ludźmi w życiu.

 Najbogatsze w piękno jest życie pięknie przeżyte. Ono jest największym arcydziełem sztuki.

 Moje serce nie zawiodło.
To ktoś zawiódł moje serce.

 Taka jest właśnie przeszłość: unosi się, potem osiada i gromadzi warstwami.
Jeśli się straci czujność, pogrzebie cię.

 Prawda zawsze jest w oczach. I często w głosie, ale trzeba słuchać uważnie.

 Czy można zostać normalnym człowiekiem, jeśli wzrasta się w takich warunkach?

 Powodzenie nie trwa wiecznie, a porażka nie jest katastrofą.

 Kiedy szczęście do ciebie zawita, pozwól mu usiąść.

 Byłam wściekła, że nie potrafię się przy nim kontrolować - i że muszę.

 Serce ludzkie musi być bardzo duże, żeby zmieścić wszystko to, co kochamy.