Ludzie są jak monety, każdy ma dwie strony. Jedna z nich widzi, druga jest widziana i mimo, że każdy miał dwie strony, znał siebie tylko z tej jednej, widzącej, innych zaś z tej drugiej widzianej.
- Gdzie byłaś?
- Daleko stąd.
- To jedno z moich ulubionych miejsc.
Znajomość Boga, bez znajomości własnej nędzy, rodzi pychę.
Kto kocha, nie niszczy ani ukochanej osoby, ani siebie.
Książki są cudowne, bo po każdym przewróceniu strony napotyka się coś nowego, coś czego się jeszcze nie znało.
Tak się nie kocha, jakby kto zabijaniem kochał.
Punki są jak ptaki - samce bardziej się stroją.
Młody, ty byś namówił jednoręką kobietę, żeby ci sweter udziergała.
Niech nasza droga będzie wspólna.
Niech nasza modlitwa będzie pokorna.
Niech nasza miłość będzie potężna.
Niech nasza nadzieja będzie większa od
wszystkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać.
Ile dasz, tyle otrzymasz, czasem z najbardziej niespodziewanej strony.
Spróbowałam sobie odpowiedzieć, czy te sesje rzeczywiście cokolwiek mi pomogły. Roiło się we mnie
od pytań, na które nie było odpowiedzi.
Chciałam z kimś pogadać.Ale nikogo takiego nie miałam. Jedną z najważniejszych reguł tego ośrodka był zakaz nawiązywania przyjaźni. A jak człowiek chciał porozmawiać o swoich problemach, to mu od razu aplikowali dodatkową sesję. Zdałam sobie sprawę,
że w czasie całego pobytu tutaj nie miałam okazji
tak naprawdę z kimś pogadać.
