Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!

 Ale ty sprawiłaś, że zależy mi na tym, by mieć swoje miejsce.

 Czasami mam wrażenie, że przegrałam zakład, którego stawką było moje szczęście.

 Ogień i lód potrafiły w jakiś niewyjaśniony sposób ze sobą współistnieć.

 Miłość to miłość, wiek nie ma znaczenia. Wiedziałam, że jak dam Ci dość czasu, wrócisz do mnie.

 Samotność okazała się dżumą naszych czasów.

 Zaś poddajecie się tej próbie i skazujecie na tę straszliwą szkołę życia dobrowolnie, ufając, że po długim wysiłku przezwyciężycie siebie, zapanujecie nad sobą do takiego stopnia, iż w końcu po wieloletnim posłuszeństwie dostąpicie doskonałej wolności, to znaczy, wyzwolicie się od siebie i unikniecie losu ludzi, którzy przeżyli całe swe życie, a siebie nie znaleźli.

 Rzadkie widywanie ludzi pozwala przypisywać im wszystkie możliwe doskonałości.

 Jak się cenisz, tak cię cenią.

 A to pisanie do Ciebie przypomina dłubanie patykiem w nieskończoności.

 Nigdy nie jest tak źle, żeby nie warto było poczekać na następny dzień, który może wszystko zmienić.