Do Rzymu przez Krym.

 Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością i tyle.

 
Niektóre rzeczy są kochane, bo mają wartość; niektóre rzeczy mają wartość, bo są kochane.

 To naprawdę dziwne, czego miłość uczy człowieka o jego niedoskonałościach.

 „- Tris, dlaczego mnie nie zastrzeliłaś?
- Nie mogłam. To byłoby tak, jakbym zastrzeliła siebie.”

 Czas rozciąga się, zatrzymuje się w zależności od potrzeb serca.

 Przez rodziców i zasrana szkołę człowiek ma później prawie bez przerwy nieczyste sumienie.

 Wszystko było, jak należy, a jednak nie tak, jak być powinno.

 Powinno się nie myśleć o nikim, iść własną drogą, nie szlakiem wytyczonym przez innych ludzi...

 Dla mężczyzny cnota jest talentem, dla kobiet brak talentów jest cnotą.

 Dopóki iskierka życia tli się w nas, powinniśmy walczyć.