Możesz ufać naturze, ale nie człowiekowi.

 Trzeba być wrażliwym [...] inaczej nie ma się żadnej wartości jako człowiek.

 Moja miłość miała na imię Tanja. Była Niemką o słowiańskim imieniu. Skąd u jej rodziców taki wschodni sentyment? Czyżby słabość do wspólnej polityki (pakt Ribbentrop–Mołotow…)? Już samo jej imię, Tanja, nosi w sobie nutę nostalgii jak rosyjskie piosenki o tęsknocie i samotności, jak stepy akermańskie, jak mickiewiczowskie: „(…) jedźmy, nikt nie woła…

 Ale nocą...nocą panuje cisza. A cisza jest gorsza niż hałas, który przynajmniej maskuje brzęczenie myśli.

 Kiedy jest dużo pracy, nie ma przynajmniej czasu na myślenie.

 Stosunki amerykańsko-rosyjskie nie będą rozwijały się kosztem relacji z Polską czy Gruzją.

 Jestem przeciw wszystkiemu i dlatego tak mi trudno.

 To było szaleństwo, miękkie i łagodne, ale zupełne.

 Nie ukrywam, że lubię marzenia, których realizacja jest możliwa, byleby mocno się postarać. Już samo staranie się daje wtedy satysfakcję.

 Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.

 Dziewczyny mają oczy jaśniejsze i błyszczące, gdy się cieszą.