Miałem u nich swoją markę. Onanista, tchórz i intelektualista.

 Żywiołem naszym jest wieczysta niedojrzałość.

 Nie istnieje coś takiego jak doskonałość. Świat nie jest doskonały. I właśnie dlatego jest piękny.

 Nie przejmuję się moralnością, wyżej cenię inteligencję.

 Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować – tyle ile można znieść.

 Nie we wszystko, co widzą twoje oczy, powinieneś wierzyć.

 Zostanę z tobą na zawsze, mała. Chyba, że będziesz miała mnie serdecznie dosyć.

 Trzeba tworzyć dobro ze zła, bo nie ma nic innego, z czego można je tworzyć.

 Któregoś pięknego dnia umierasz i już.

 Teraz nadeszła chwila zwrotna. Uratuję cię, uczynię doskonałym.

 Czemu oczekiwała ode mnie prawdy, skoro kłamstwa były łatwiejsze do przyjęcia?