Nawet najdzielniejsi nie mogą walczyć ponad siły.

 Zamglony mgiełką smutku jej wzrok nie sięgnie daleko.

 Życia się nie planuje, życie trzeba przeżyć.

 Kto gardzi chlebem, nie będzie miał i bułki.

 (...) życie podobne było czasem do partii pokera: nawet ze złymi kartami można było czasem wygrać.

 Czasami, kiedy muszę zrobić coś, na co nie mam ochoty, udaję postać z książki. Łatwiej mi wtedy podejmować decyzje.

 To właśnie perspektywa ciemności sprawia, że dzień wydaje się taki jasny.

 Nagle zaczynam rozumieć. Igrzyska wciąż trwają.

 Podobnie jak medale olimpijskie i puchary tenisowe, oznaczały one [chorągiewki], że ich posiadacz zrobił najlepiej ze wszystkich coś, co nikomu nie przyniosło korzyści.

 Czasem dobija mnie sposób, w jaki giną ludzie.

 Jedne sekrety lepiej jest wyjawić, inne lepiej dźwigać samemu, żeby nikomu nie sprawiać bólu.